Home / Bestemmingen / Zuid-Amerika / Peru / Machu Picchu
Laatst bijgewerkt op 16 oktober, 2024
Machu Picchu is dé absolute must see tijdens een reis naar Peru. Het is een verborgen oude Inca stad middenin het Andesgebergte. Wandel de beroemde Inca Trail en sta versteld van dit magische wereldwonder bij zonsopkomst.
Machu Picchu – een van de zeven wereldwonderen – is pas in 1911 ontdekt, de Spanjaarden hebben het nooit gevonden. De oude Incastad ligt hoog in het Andesgebergte en is moeilijk bereikbaar. Omdat de Spanjaarden het nooit ontdekt en daardoor niet verwoest hebben, is de stad redelijk goed intact gebleven. Onderzoekers weten nog steeds de precieze functie van de stad niet en er bestaan allerlei speculaties over; het enige wat duidelijk is, is dat het erg afgelegen is. Vanwege de rijke geschiedenis, de schitterende ruïnes, de prachtige omgeving en de spectaculaire wandelervaring is Machu Picchu een grote toeristische trekpleister geworden, maar het blijft zonder twijfel de moeite waard. Een absolute must see & do tijdens elke Peru rondreis!
Wie het afgelegen Machu Picchu wil bezoeken heeft twee opties: met de trein (en een stukje bus) of te voet via het Inca Trail.
Uitzicht op Machu Picchu.
Aan de voet van de berg waar Machu Picchu – uitgesproken als Matchu Pitchu – ligt, ligt het dorpje Aguas Calientes. Dit dorp is afgesloten van de buitenwereld en alleen bereikbaar te voet (vanuit Santa Teresa of Hydroelectrica) of per trein, wat de meeste reizigers doen. De trein vertrekt vanuit het stadje Ollantaytambo in de Heilige Vallei, een kleine twee uur buiten Cusco en per collectieve taxi of busje te bereiken. Boek je treintickets in het hoogseizoen (juni t/m augustus) ruim van te voren, meestal zijn treinen dan al dagen van te voren uitverkocht. Je treinticket naar Machu Picchu boeken kan via Peru Rail: www.perurail.com.
Het kleine stadje Aguas Calientes is erg gericht op toerisme en er zijn veel restaurants en hotels te vinden; allemaal een stuk duurder dan bijvoorbeeld in Cusco. Vanaf het dorp gaat regelmatig een busje in 20 minuten omhoog, via de tropische bossen, naar de ingang van de Machu Picchu.
De beroemde Inca Trail is de populairste wandeltocht naar Machu Picchu en meestal al maanden van tevoren volgeboekt, dus wees er op tijd bij of boek een georganiseerde reis. De Inca’s hebben vroeger verschillende paden aangelegd; de Incatrail is het enige pad dat Machu Picchu bereikt. Het pad begint zo’n 80 kilometer buiten Cusco aan de Urubamba rivier op 2800 meter hoogte. Het leidt door het Andesgebergte en tropische bossen. Er wordt maar een bepaald aantal mensen toegelaten op het pad en alleen met een gelicenseerde gids. Het pad is 45 km lang en alleen geschikt voor mensen met een goede conditie vanwege de hoogteverschillen. Het wordt aangeraden om voordat je de Incatrail loopt een paar dagen in Cusco te verblijven om alvast te wennen aan de hoogte. De klassieke trek duurt 4 dagen, maar sommige organisaties doen de wandeling in 3 of 5 dagen. Je kampeert tijdens de nachten in de bergen.
Onderweg tijdens de Inca Trail.
Indien de Incatrail volgeboekt is, kun je de 3 tot 5-daagse trek doen over de Salkantaytrail. Een populaire tweede keus, sommige reizigers prefereren deze minder-toeristische route zelfs. Er is hier geen limiet voor het aantal personen dat toegelaten wordt. Het is een schitterende, maar ook zeer uitputtende trek. Dit pad leidt over zo’n 80 kilometer vanaf de Heilige Vallei bij Cusco over de Salkantayberg, tot bijna 5000 meter hoog, waarbij je kampeert bijna onder de sneeuwtoppen. Onderweg bezoek je ook de ruïnes van Llactapata. Dit pad eindigt niet bij de Machu Picchu zelf, het laatste stuk moet per busje afgelegd worden.
Passage van de Salkantaytrail.
De berg Wayna Picchu ligt naast Macchu Picchu, maar de top is hoger. Als je overnacht in Aguas Calientes is het mogelijk om ’s ochtendsvroeg in ongeveer 2 uur de Wayna Picchu op te klimmen en vanaf de top van een spectaculair uitzicht over de Machu Picchu te genieten. Klim voorzichtig, want door de hoogte raak je snel buiten adem.
De Machu Picchu.
Het toppunt van de bezienswaardigheden bij de Machu picchu is toch wel de Inca tempel. Midden in de stad was een grote woonzone met in het midden een groot plein, militaire zone en godsdienstige zone. Deze zones zijn nog steeds terug te zien in de ruïnes. In de godsdienstige zone staat de ‘Inca temple’. Deze tempel wordt ook wel zonnetempel of maantempel genoemd.
Zorg dat je ’s morgens vroeg vertrekt, vanaf waar je ook gaat. Zoals hierboven genoemd, er zijn twee manieren om bij de Machu Pichu te komen: te voet of per bus na een treinreis tot Aguas Calientes. Zoals gezegd kun je ter plekke tickets kopen in Aguas Calientes of Cusco, maar als je echt zeker wilt zijn, koop dan van tevoren in Nederland.
Tip: Bereid jezelf goed voor wanneer je de reis te voet wilt afleggen, menig vakantieganger haakt uiteindelijk af.
Avontuurlijke groepsreizen met veel individuele vrijheid. Met o.a. een Peru-Amazone combi of Peru-Ecuador-Galapagos!
Bezoek website
Stel zelf de Peru reis samen die bij jouw wensen past door bouwstenen te combineren tot een complete rondreis.
Bezoek website
Kom rechtstreeks in contact met Guido, de reisspecialist die er woont. Met hem stel je je individuele rondreis samen, 100% op maat.
Bezoek website
In de Nederlandse wintermaanden is het zomer in Peru, maar is het ook het regenseizoen. Het is dan rustiger en de kans op een nog niet volgeboekte Incatrail is groter. Het groen tijdens de trail is mooier, maar ook natter. Het droge seizoen is tijdens de Nederlandse zomer, het pad is dan beter begaanbaar en het is koeler. De kans is wel groter dat de Incatrail is volgeboekt. Juni t/m augustus zijn de echte hoogseizoenmaanden in Machu Picchu.
Plan een bezoek aan Peru lang vooruit zodat je tijd hebt om een ticket te bemachtigen voor de classic Inca Trail. Dit zal je bezoek aan Machu Picchu extra bijzonder maken. Het feit dat je 4 dagen gelopen hebt, Inca ruines onderweg hebt bezocht en weet dat het alleen nog maar beter wordt wanneer je daadwerkelijk bij de Sun Gate aankomt, maakt de hele ervaring nog intenser! Echter zijn er beperkte aantal tickets beschikbaar, en zijn deze al snel uitverkocht. Dus zorg dat je ruim een half jaar vooruit plant en een ticket bemachtigd.
De beste tip is koop een treinkaartje naar aguas callentes.
Je kunt daar alleen met de trein komen.
Ik had een excursie daarheen geboekt omdat dit goedkoper was.
Alleen loop je dan de laaste 2 a 3 uur door de jungle over de houten balken van de treinrails.
Geloof me, dat wil je niet ook al bespaar je er geld mee.
Aguas callentes is een leuk plaatsje ik zou er voor kiezen om daar een dag te verblijven.
Machu pichu kun je het beste smoren vroeg bezoeken.
Wij hadden in de vroege ochtend mooien foto's met wat bewolking en later op de ochtend juist weer met zon.
Machu Picchu staat bij de meeste mensen op hun bucket list en veel van die dingen die zo toeristisch zijn zijn highly overrated, maar niet Machu Picchu! Het is magisch! Midden in de bergen, soms met stralende zon en soms middenin de wolken waan je je helemaal in het Inkarijk!
Een van de meest populaire manieren om de Machu Picchu te bezoeken. Een route door de bergen welke de inca's gebruikte om te reizen tussen de verschillende Inca sites (tempels) met als eindpunt de Machu Picchu. De grootste en belangrijkste tempel die de inca's gebouwd hebben.
Toen ik in april besloot om naar Peru te gaan was dat voornamelijk omdat ik de Inca trail wilde lopen. Een nieuwe fysieke uitdaging maar ook zoveel nieuwsgierigheid naar de hele Inca geschiedenis.
Er zijn verschillende andere manieren om de Machu Picchu te bezoeken. Machu Picchu town (Aguas Calientes) ligt in het dal vlakbij de Machu Picchu en is per trein goed bereikbaar. Daarnaast
voor veel tours de rust plaats op de een na laagste dag van hun trip, om vervolgens vanuit daar de laatste dag de Machu Picchu te bezoeken.
Je kan in dat geval het laatste stuk omhoog lopen maar je kan ook met de bus. Bussen volgen elkaar op en brengen massa's mensen naar boven om de Machu Picchu te bewonderen.
De Inca trail is een van de weinigen tracks waarbij je vanuit de bergen bij de Machu Picchu aankomt.
Het grote verschil. En dit blijkt achteraf zoveel meerwaarde te hebben!
Er worden per dag 500 mensen toegelaten op de Inca trail, waarvan 200 toeristen en 300 dragers of tourguides zijn. Allemaal steng gecontroleerd door verschillende checkpoints op de route. Omdat het zo gelimiteerd is, is vroeg boeken ook zo belangrijk, minimaal 4 maanden van te voren.
Maandag startte het avontuur. Om 5 uur stond Jimmy voor de deur, onze tourguide. De groep is 14 personen groot. Voor bijna iedereen is dit het hoogtepunt van hun trip, en voor sommigen zelfs de reden van hun trip.
Met de bus reden we naar het start punt van de track. Genaamd km 82, Piscacucho op 2600 m hoogte.
Na een heleboel procedures en checks konden we dan eindelijk van start.
Naast de 14 deelnemers hebben we 2 tour guides en 14 (!) porters waarvan 2 chefs.
Deze mannen tussen de 20 en 60 jaar oud dragen alle camping spullen over deze zware track. Tenten, gasflessen, eten, slaapzakken, alles gaat op hun rug.
En als je meer betaald dan dragen ze ook je kleding en persoonlijke spullen met een max tot 6 kilo.
Die porters hebben het zwaar. Ze mogen een maximum van 25 kilo pp dragen. Hier zijn tegenwoordig goede regels en wetten voor maar vroeger droegen ze veel meer!
Eigenlijk alle porters zijn origineel boer. Ze leven afgelegen in de bergen en proberen van landbouw of vee hun bestaan te garanderen. Maar als dit niet genoeg is, of als ze meer geld nodig hebben werken ze als porters. Het zijn geen rijke mensen dus. Vaak lopen ze op hun slippers
omdat ze niet anders hebben.
De verschillen hier zijn groot en extreem.
Terwijl ik op mijn bergschoenen met (maar) 7 kilo bagage de bergen op probeer te lopen, al hijgend en wel, wordt ik ingehaald door deze stoere mannen op hun slippers met 25 kilo op hun rug.
Ze lijken trots en tevreden met hun baan en mogelijkheden om geld te kunnen verdienen. Ik vind het vooral heel heftig om te zien.
Ik heb diep respect voor deze mannen en het voelt goed om mijn eigen spullen te dragen en het voor hun niet nog zwaarder te maken.
Op dag 1 lopen we 16 km over een redelijk 'gemakkelijk' stuk van de trail verteld onze gids. Dat gemakkelijk bleek toch wel wat anders. Gelijk al wel klimmen, maar als je het achteraf vergelijkt met dag 2 was dit inderdaad gemakkelijk.
De trail is prachtig door de bergen, jungle, open stukken en bergtoppen met sneeuw. Onbeschrijfelijk.
Rond 1 uur kwamen we aan bij onze lunch spot. Helaas regende het hier, maar onze porters hadden kamp al opgebouwd en binnen no time stond een 3 gangen lunch op tafel. Wat die mannen doen, onbegrijpelijk.
Na een uitdagende middag in de regen kwamen we savonds aan bij kamp waar ons kamp opnieuw al opgebouwd stond en we ook een heerlijke warme maaltijd met allerlei extras kregen voorgeschoteld.
De porters bouwen onze tenten op maar slapen zelf met minimale middelen in de kook en de eet tent.
De faciliteiten zijn minimaal, de wc, een gat in de grond. Eigen wc papier mee! Douches zijn er niet. Back 2 basic.
Enigszins gesloopt kropen we rond 8 uur onze tent in, wetende dat de tweede dag nog zwaarder zou zijn.
Het regende de hele nacht heel hard.
Dit maakt het psychisch wel een uitdaging. Gedachten als; als ik het maar wel haal, als het maar droog is, als het morgen nog steeds regent ga ik terug, spoken de hele nacht door mijn hoofd.
En wat een opluchting was het dan ook dat het sochtends om 5 uur (!) bij het ontbijt droog was!
De anderen bleken deze struggle snachts ook gehad te hebben dus iedereen was opgelucht, de sfeer zat er goed in, we gaan ervoor.
4 uur omhoog klimmen, van 3300 naar 4250 m, dead womans pass, het hoogste punt van de track.
Na 2 uur een korte pauze, wetende dat je dan pas op de helft bent.
De top was goed zichtbaar, enorme besneeuwde bergtoppen kwamen steeds dichterbij. Ik heb het vervloekt, gehaat, maar ik was zo voldaan en trots op de top! Dit werd gevierd met champagne.
We mogen allen ons eigen tempo lopen wat erg fijn is. Ik loop ergens halverwege de groep, energie om te praten is er niet als je iemand tegen komt. Het meerendeel loop je alleen en is je eigen gevecht.
Desondanks is het groepsgevoel groot. We feliciteren elkaar en motiveren elkaar. Een heel bijzonder proces.
Na nog eens 2 uur dalen nadat we de top hebben gehaald hebben we lunch. Om vervolgens na de lunch aan de volgende klim naar de volgende berg top te beginnen. Nog eens 2 uur bikkelen. Na 1 uur dalen na de volgende top komen we in ons kamp aan op 3680 m hoogte. Wat een dag. 9 uur hiken totaal.
Kapot moe maar voldaan.
Dag 3 is minder zwaar. We mogen uitslapen tot 6 uur (!) en lopen die dag maar 5 uur. Wel weer diverse bergtoppen waar we heen klimmen en vervolgens weer afdalen.
Als je eindelijk op de top bent begint het dalen. De paden zijn stijl en veel treden; je knieën krijgen flinke klappen. De ondergrond is niet vlak dus elke stap moet je uitzoeken waar je je voeten neer kan zetten.
We overnachten op 2700 m hoogte. Bijna 1000 m lager als de nacht daarvoor.
Onderweg bezoeken we verschillende Inca tempels en leren we veel over de inca's en hun geloof.
Ze hadden een bijzondere connectie met de natuur en gaven dan ook veel offers en respect aan 'pacha mama' (Mother earth). Het waren hele intelligente mensen die ook vroeger al heel slim waren met water en constructies.
Daarnaast hele basic regels binnen de comminity.
Don't lie, don't steal, don't be lazy.
Als we hier ook maar een klein beetje een voorbeeld aan nemen zou de wereld al een stuk vriendelijker zijn.
De laatste dag, Machu Picchu dag! We worden om 3.30 gewekt en hiken na het laatste checkpoint nog 2 uur naar de Sun Gate. Een plek waar je vanaf boven volledig zicht hebt op de Machu Picchu. 15 min voor de Sun Gate moet je eerst de 'gringo killer' nog even overleven. Een hele stijle muur van minstens 60 treden. Op handen en voeten komen de meeste boven. Maar dan weet je ook dat je er echt bijna bent!
Het eerste uitzicht op de Machu Picchu is prachtig. Een enorm 'dorp' gebouwd in de berg.
De hele weg ernaar toe en wetende dat je je doel hebt bereikt maakt het moment af.
Kippenvel.
We besteden de ochtend in Machu Picchu waar Jimmy ons van alles verteld over de geschiedenis van deze magische plek.
We moeten wennen aan alle andere toeristen om ons heen. Massa's. Schril contrast na 3 dagen wildernis.
Mensen zullen ons vast ook raar aangekeken hebben, verwilderd, afgepeigerd en stinkend liepen we door de Machu Picchu.
Back to society. Wat een magische trip!
De treinreis van Ollantaytambo naar Aguas Calientes (of te wel Machu Picchu Pueblo) is echt een wonderbaarlijk. Van het ene moment op het andere kom je terecht in de jungle. De reis duurt ongeveer 1,5 uur, maar het wordt steeds groener en groener en dan zit je opeens in de de jungle, nevelwoud. Met de prachtigste planten en bloemen. Met de woeste rivier Urubamba als middelpunt.
Om 5.30 uur aan het ontbijt en daarna snel naar de bus om voor zonsopgang in Machupicchu te zijn.
Meteen naar naar het hoogste punt om de zonsopgang mee te maken en de beroemde foto's te maken. Daarna weer naar onder, voor een kleine tussenstop. Daarna de rest van Machu Picchu, om 10 uur zouden we Huayna Picchu mogen gaan beklimmen, maar omdat wij zo snel zijn, zijn we eerder gaan vragen. En om 8.20 uur konden we aan de klim beginnen. Nou dat hebben we geweten, alles steil omhoog en over glibberige, inka trappetjes, door de rimboe. Maarja omhoog gaat nog maar je moet ook nog ooit eens omlaag. Niet aan denken en door. Boven nog even de miniatura trappetjes van de ruine ophoog en dan genieten van een prachtige uitzicht over de vallei en Machu Picchu. Dit was echt de klim meer dan waard. Maar nu de weg terug naar onder, de trappetjes van de ruine heb ik dus maar achterste voren gedaan, levensgevaarlijk. En de rest, naja ging wel, zolang ik ergens een touw of iets naast me had ging het maar zonder dan ging het toch al wat moeilijker, Maar we zijn heelhuids weer onder aangekomen en konden verder van Machu Picchu genieten. En bij de uitgang kregen we een stempel in ons paspoort, van 100 jaar Machu Picchu. Yeah!!! Nog effe lekker gegeten bij de Sanctuary lodge.
Zo nu met de bus weer naar onder en alles op ons in laten werken, wat een geweldige ervaring en zo onbeschrijflijk mooi.
Wat een ervaring en wat een mooie plek. In tegenstelling tot sommige andere bezienswaardigheden in Peru was het hier allemaal erg goed geregeld. De trein er naar toe vanuit Cusco, de bussen vanaf het trein station en vervolgens het park zelf. Wij gingen uiteindelijk met een gids het gebied in. Hij vertelde over alles wat we zagen en uiteindelijk hadden we ook tijd om zelf nog wat rond te lopen en te genieten. Je kon ook nog een stukje het gebied uit lopen naar een uitzichtpunt.
Natuurlijk wil je de Inca Trail lopen. Maar mocht dat niet mogelijk zijn, dan is de Salcantay trekking een mooi alternatief. Deze trekking is wel behoorlijk zwaar en hoogteziekte ligt op de loer. Je gaat niet door dorpjes, maar volop door de wildernis. Het is vaak afzien, maar de natuur is schitterend. Overnachting is in een tent het eten oké. Chocoladesoep als ontbijt! Een hoogtepunt was met een takelbaan over een canyon. Onze gids was prima. We hadden paarden voor alle spullen. Je draagt dus alleen een klein rugzakje voor de dag. Als je zelf geen slaapspullen mee hebt, kun je die huren. Verwacht niet veel comfort. Dus eigen spullen zijn beter. Het laatste stuk is 5 km langs het spoor. Dat is jammer.
Uiteindelijk kom je dan in Aguas Calientes, waar iedereen vraagt of je pizza komt eten. Het wemelt hier dan ook van de restaurantjes en hotelletjes. Meestal is er voor je iets geboekt. Dat is jammer, je moet het doen met de keuze van je gids. Maar niet getreurd, het bed is altijd beter en er is een warme douche.
De volgende dag ga je naar Machu Puicchu. Neem een gids, zo gaat het meer leven. Na een uur met de gids kun je nog de hele dag ronddwalen en foto's maken. Eventueel nog verder omhoog klimmen. De meeste mensen gaan na een dag meteen weer terug naar Cusco. Blijf nog een nachtje en ga de hele avond in de hot springs liggen. Een weldaad voor je vermoeide lijf. En dan de volgende dag met de trein naar Ollantaytambo. Leuk om rond te dwalen en te lunchen. Vandaar de bus naar Cusco. Zo heb je jouw eigen trip samengesteld die minstens net zo mooi is.
Neem warme kleding mee en natuurlijk je zwemkleding. Wees bereid op een zware tocht, maar het is zo de moeite waard!
‘Let op, zet je voeten goed neer,’ waarschuwt Juan Pablo, ‘de rotsen zijn hier spekglad!’ Onze nieuwe vriend weet welke gevaren er in het donker schuilen. Boven ons wiekt een kolibrie, er slingert een slang door de modder en het regent pijpenstelen. We hebben onze eigen variant van de Incatrail ontdekt, een nachtelijke wandeling door de Groene Hel. We zijn pas net vertrokken, maar mijn vrouw heeft het nu al zwaar. ‘Kop op, laat je niet kennen, honderd jaar geleden is het hem ook gelukt.’
Met hem bedoel ik de ontdekkingsreiziger die ontdekte wat hij helemaal niet zocht: de Verloren Stad. Zo verloren is die stad overigens niet, overdag is het hier zo druk als op de Albert Kuip. Japanners, Chinezen en Koreanen, Australiërs en Amerikanen. Ze komen per trein, touringcar of taxi. Noemen zich globetrotters pur sang en vinken het volgende wereldwonder van hun to-see-list. Maar we hebben geluk, het nachtelijke nevelwoud is van ons alleen. Of toch niet? Als ik alle kikkers, kameleons, bloedzuigers, kriebelbeestjes, teken en tarantula’s meetel is het stervensdruk in het donker. ‘Hoor je dat?‘ vraagt JP met een hand aan zijn oor. ‘Het zou me niets verbazen als er hier ergens een poema sluipt.’
De regen valt met bakken uit de lucht. We zoeken houvast in het maanlicht. Cicaden en krekels krassen over mijn trommelvliezen. In de bomen groeien bromelia’s en orchideeën. De Urubamba, één van de zilveren zijtakken van de Amazone, ruist in de diepte. Ik vraag me af of het water de conquistadores de grootste ontdekking aller tijden heeft ontnomen? Waren zij, net als wij, zo in de ban van pampavulkanen, puzzelmuren, canyoncondors en Titicacareflecties dat ze de stad der steden zomaar links hebben laten liggen?
‘Ahhhhhhh,’ schreeuwt mijn vrouw, ze verzwikt haar enkel. ‘Ga even zitten.’ JP legt zijn hand op haar schouder en draait met haar voet. ‘Ai. Ai.’ Na een klein kwartier stel ik voor de toeristenroute te nemen. ‘Echt niet. Ben jij gek.’ Helaas, overmoed. Vijf passen verder wordt het haar teveel. ‘Gaan jullie maar verder, ik wacht wel.’ Het licht in haar ogen is gedoofd, ze huilt. ‘Laat maar. Ga maar verder. Laat die rotenkel niet ook jou nog droom verstoren.’
Natuurlijk niet! Samen uit, samen thuis! We wachten in de stromende regen. JP dist een handvol cocabladeren uit zijn binnenzak en beweert dat de Andescocaïne haar moed zal geven. Helaas. Het mag niet baten. De pijn blijft. Zodra er een lichtbundel in de verte verschijnt ren ik naar de vrachtwagen. ‘Napaykullaki,’ groet de chauffeur. We mogen meerijden, mijn vrouw naast hem en wij hij in de achterbak. Mannen met overals en bouwhelmen. Op hun borst prijkt een embleem: Equipo de restauración M.P. ‘Waar kom je vandaan,’ vraagt een man met baard, snor en borstelwenkbrauwen. ‘Ligt Nederland echt onder water? Hoe komen jullie eigenlijk zo goed in voetbal? Wat kosten aardappels bij jullie?’
Dat de berggoden ons slechtgezind zijn blijkt zodra we uitstappen, de wolken ontnemen al het zicht. De arbeiders verdwijnen in een schaftkeet. Het zal toch niet waar zijn dat ik net zoveel, of beter gezegd net zo weinig ga zien als de conquistadores? ‘Wie niet waagt die niet wint,’ bemoedigt JP mij met mijn vrouw in zijn armen ‘Ga hier rechtdoor en volg het pad, bij een bordje met de coördinaten ga je links en even later bij een boom met een kronkel in de stam houdt je rechts. Hoe verder ik vorder hoe ijler de lucht. IJskoude nevel kleeft aan mijn wimpers. De wind heeft vrij spel. Brrr.
Soms is er een glimp, een doorkijk. Een blik terug in de tijd. Ik denk aan een karavaan van drie: een plaatselijke herbergier, een tot-gids-gebombardeerd-kind en de voorganger van Indiana Jones. De verlekkerende beelden die me een jaar lang bezig hebben gehouden zijn in geen velden of wegen te bespeuren. De wereld is wit, zacht zilvergrijs. Zelfs de Vilcabamba, de hoogste bergen van het westelijke halfrond, zijn niet te zien. De aankomst is een deceptie van de eerste orde. Geen tempels, badhuizen en koninklijke paleizen. Geen astronomische totempaal, priesterzetels of pleinen voor rituele gruwelijkheden. Niets. Nada, noppes. Of toch? Wacht. Trekken de wolken nu open? Ja. Wat een zegen. Ik verkijk mijn verstand en zie wat hij zag: het rijk van het zonnevolk, een labyrint van kamers en kerkers. Huizen zonder daken. Het militaire gebied. Een woon- en godsdienstige zone. Het domein van de Zonnegod en Maangodin. De driedimensionale Condor. ‘Heb ik het niet gezegd,’ roept JP die met mijn vrouw arriveert. Gelukkig heeft ze het gehaald, dit had ze niet mogen missen - Machu Piccu is een wonder, een stad op de rand van de wereld. ‘Hebben jullie toch nog geluk, zelfs ik was nog nooit zo moederziel alleen in de stad waar miljoenen hun verstand verkijken.’
Tip voor de mensen die wat minder tijd hebben of gewoon niet zulke hikers zijn :) Je kunt ook een babytrail boeken. In dat geval ga je het eerste stuk met de trein. Halverwege stap je uit (in de middle of nowhere). Vanaf daar begin je aan een ongeveer 6 uur durende wandeltocht. Aan het eind van de middag kom je aan bij de Zonnetempel. Vanaf daar heb je, als er geen bewolking is, prachtig zicht op Machu Piccu. Echt magisch om te zien! Daarna loop je naar beneden en kun je ervoor kiezen om door te lopen naar het dorp of de bus te nemen. De volgende dag ga je met de bus weer terug. Trek is ook goed te doen voor mensen die geen topconditie hebben. Je loopt zeg maar enkel de laatste dag van de daadwerkelijke Inca Trail. Het is misschien een beetje smokkelen, maar het is sowieso zoveel mooier om er een beetje moeite voor te doen en vanaf boven te naderen als dat je met een bis gebracht wordt en er onderin instapt. Doe er je voordeel mee!
Wat is de Machu Picchu toch mooi! Je kunt de Machu Picchu op verschillende manieren bezoeken. Wij kozen voor by car. Vanuit Cuzco zit je ongeveer 6 uur in een busje die je door de bergen naar het treinspoor brengt. Wat een route, maar het is wel echt machtig mooi! Aangekomen bij het treinspoor is het de bedoeling dat je 2 a 3 uur gaat wandelen langs het treinspoor. Deze route heeft ook wel iets aparts. Zorg bye the way wel voor goede schoenen, want ik zag er mensen lopen met slippers. Daarna kom je aan in een dorpje. Hier overnacht je een nacht en 's morgens sta je heel vroeg op, ongeveer om 4 uur om de wandeltocht te beginnen naar de Machu Picchu. Om 5 uur gaat de brug open en dan loop je 1 uur naar boven (traplopen). Je krijgt er een mooi uitzicht voor terug, maar het is wel pittig. Je kunt uiteraard ook kiezen om met de bus naar boven te gaan en dit duurt een half uur. Boven stond de gids op ons te wachten en gingen we met hem naar binnen. Wauw wat een entree! Na een rondleiding te hebben gehad vroeg ik me af waar ik die ene geweldige foto kon maken en ja hoor dat werd ons verteld. Na wat klimmen stonden we op dat ene punt voor die ene geweldige foto! Om 10 uur zijn we naar beneden gelopen, want we moesten om 15 uur weer bij het treinspoor zijn voor de rit naar huis. Dit was een zware dag, maar zeker de moeite waard!
.jpg)
Avontuurlijke groepsreizen met veel individuele vrijheid. Met o.a. een Peru-Amazone combi of Peru-Ecuador-Galapagos!
Bezoek website
Stel zelf de Peru reis samen die bij jouw wensen past door bouwstenen te combineren tot een complete rondreis.
Bezoek website
Kom rechtstreeks in contact met Guido, de reisspecialist die er woont. Met hem stel je je individuele rondreis samen, 100% op maat.
Bezoek website
Bekijk & vergelijk meer goedkope vliegticketdeals op Cheaptickets.nl.
Botswana
Egypte
Kenia
Marokko
Namibië
Tanzania
Zimbabwe
Zuid-Afrika
China
India
Indonesië
Japan
Maleisië
Sri Lanka
Thailand
Vietnam
Frankrijk
Griekenland
IJsland
Italië
Noorwegen
Portugal
Spanje
Turkije
Israël
Jordanië
Costa Rica
Cuba
Mexico
Nicaragua
Amerika
Canada
Australië
Fiji
Frans-Polynesië
Nieuw-Zeeland
Argentinië
Bolivia
Brazilië
Chili
Colombia
Ecuador
Peru
Suriname
Argentinië
Brazilië
Chili
Colombia
Ecuador
